«Азимат» сўзи луғатда «бир нарсага қатъий қарор қилмоқ ва уни бажаришга бор кучи билан интилмоқ» деган маънони беради. Шариат истилоҳида эса шаръий амр ва наҳйиларни, ҳеч қандай узрли сабабларга эътибор бермасдан асл шаклида адо қилмоқ «азимат» дейилади. Бунинг зидди бўлган «рухсат» эса узрли сабаблар туфайли шаръий амр ва наҳйиларни қулайлаштирувчи, ижозат берилган йўлни танлашдир. Масалан, таҳоратда ҳар сафар оёқни ювиш – азимат, маҳси кийганда маҳс тортиш эса рухсатдир.
