Луғатда «омонатдорлик» маъносини билдиради. Истилоҳда атрофдагиларда ишонч туғдириш, инсонларнинг сирлари ва молларини ўз ҳолатида сақлаш «амният» дейилади. Омонатдаорликнинг акси хиёнат, яъни сўзда турмасликдир. Ҳадисда: «Мунофиқнинг аломати учта: гапирса, ёлғон гапиради, ваъдасига вафо қилмайди, агар унга омонат топширилса, хиёнат қилади», дейилган (Бухорий ва Муслим).
