Луғавий маъноси «янгилик, янгилик киритиш» деганидир. Шаръий истилоҳда динда бўлмаган нарсани динга қўшиш, диний ишларда кейинчалик жорий бўлган одатлар «бидъат» дейилади. Динга янгилик киритиш ҳаромдир. Чунки дин Аллоҳ таолонинг Ўз Расули (с.а.в.) орқали кўрсатган йўриғидир. Шунинг учун Пайғамбар алайҳиссалом: «Динда янги пайдо бўлган нарсадан четланинглар, ҳар бир янги пайдо қилинган нарса + бидъат, ҳар бир бидъат залолатдир», деганлар. Диндаги бидъат икки хил бўлади: 1. Эътиқодга тааллуқли бўлган бидъатлар ( мўътазилалар, равофизлар, жуҳаймия ва бошқа тоифаларнинг Аҳли суннат вал жамоа эътиқодига қўшган фикрлари эътиқодий бидъатлардир). 2. Аллоҳ ҳамда Унинг Расули кўрсатмаган бирор иш ёки одатни ибодат сифатида динга киритиш каби амалиётдаги бидъатлар. Пайғамбаримиз (с.а.в.) бидъатлардан огоҳ этиб: «Сизлар Аллоҳнинг йўлига эргашинглар, ўзга йўлларга эргашманглар», деб марҳамат қилдилар (Абдуллоҳ ибн Масъуд). Бидъатга қарши курашишнинг йўли илм ва уламолардир. Уламолар деганда илмига амал қилувчиларни тушунмоқ керак. Илмга амал қиладиган уламоларнинг камайиши бидъатнинг ривожланишига олиб келади. Аллоҳнинг Китоби ва Расулуллоҳнинг суннатларини ўрганиб, уларга амал қилиб, фарзандларимизни ушбу йўлда тарбия қилсак, иншааллоҳ, бидъат балосидан халос бўламиз.