Берилган сўзни адо этиш, қарзни ўташ, дин ва ақлга мувофиқ ишларни ўрнига қўйиб бажариш «вафо» дейилади. Ваъдага вафо қилиш + жуда шарафли ва савобли иш. Вафонинг акси «хулф», яъни гапидан қайтиш, сўзида турмаслик, берилган ваъданинг устидан чиқмасликдир, бу ҳаромдир. Дўстликни асраб-авайлаш «вафодорлик» дейилади.
