Зоҳирда иймонли, ботинда кофир бўлиш «зиндиқлик» дейилади. Асосан бузуқ ақидада бўлган монийлик, маздакийлик, хуррамийлар, оташпарастлар каби фирқаларнинг вакилларини «зиндиқ» деб аташган. Кўпинча Аллоҳга ишонмайдиган, куфрга кетган ёки дин манфаати йўлида етарли қайғурмаётган шахсларга нисбатан ишлатилади. Фахриддин Розийнинг ёзишича, «фаришталарга сиғиниш + зиндиқ ва мажусийларнинг эътиқодидир. Зеро, Зардушт осмондан тушган деб билган китобни «зинд», унга эътиқод қилувчини эса «зиндий» деб аталган. Уни араб тилига «зиндиқ» шаклида кўчиришган».