Абу Абдуллоҳ Зубайр ибн Аввом ибн Ҳувайлид ал-Асадий ал-Қурайший (р.а.), машҳур саҳобийлардан. Ўн икки ёшларида мусулмон бўлганлар, Абу Бакрнинг даъвати билан Исломга кирган беш маккаликнинг тўртинчиси, «Собиқуни Ислом»нинг еттинчиси эдилар. Ашараи Мубашшарадан. Расулуллоҳнинг (с.а.в.) сулолаларига бешинчи отада (Қусаййда) бирлашади. Ҳазрати Хадича каби Бани Асад уруғидан, Пайғамбаримизга холавачча, Хадичага эса аканинг ўғли эдилар. Ҳазрати Оишанинг синглиси Асмога уйланиб, Расули акрамга божа бўлганлар. Аввал Ҳабашистонга, кейин Мадинага ҳижрат қилганлар. Исломда биринчи бўлиб қилич суғурганлар, Расулуллоҳнинг барча ғазотларида қатнашганлар, Ярмук, Жабал ғазотлари, Миср фатҳи иштирокчиси. Яраланавериб кўкраклари ўйдим-чуқур бўлиб кетган эди. «Асҳоби шўро» деган олтиликка кирганлар. Савдогарлик билан ниҳоятда бойиб кетган эдилар, хайр-эҳсонни кўп қилганлар, тўрт милён дирҳамлик мол-мулкларининг катта қисмини Ислом йўлида ишлатишни васият этганлар. Расули акрамдан 38 та ҳадис ривоят қилганлар. Ҳижрий 34 (милодий 656) йили ухлаб ётганларида Ибн Журмуз деган киши томонидан ўлдирилганлар.