Луғатда «воз кечиш, тарк этиш, қизиқмаслик, эътибор бермаслик» маъноларини билдиради. Тасаввуф истилоҳида эса Аллоҳдан ташқаридаги бошқа ҳамма нарсалар, яъни мосивога кўнгил қўймаслик «зуҳд» дейилади. Дунё лаззатлари ва оромидан воз кечиб, Аллоҳ йўлида тоат-ибодат билан машғул бўлиш, дунёга майл қўймаслик зуҳддир. Зуҳдли киши эса «зоҳид» деб аталади.
