Луғатда «куч-қудрат, иқтидор, имконият» маъноларида келади. Истилоҳда эса махлуқнинг васф қилиб бўлмайдиган, у билан амал вожиб бўладиган имконият-тоқати «иститоъат» дейилади. Хитоб (шариат буйруқлари) ана шу иститоъатга қаратилган. Аммо сиҳат-саломатлик, кенгчилик, имконият, асбоб ва воситаларнинг етарли бўлишига боғлиқ иститоъат амалдан олдин бўлади. Иститоъат икки хил: биринчиси + бир ишни қилишдан олдинги иститоъат. У шаръий ҳукмлар, амр ва наҳйилар ҳамда тарк қилинса жазо беришга боғланган. Иккинчиси + иш билан бирга бўладиган иститоъат. Бу эса ишни бажариш билан ўз вазифасини адо этиш имкониятидан иборат.