Луғатда «қилиниши рағбатли гўзал иш» маъносини билдиради. Шариат истилоҳида эса Расулуллоҳ (с.а.в.) доимий равишда қилиб юрмаган, аммо бажарилиши рағбатлантириладиган яхши иш «мандуб» дейилади. Айрим олимлар суннат билан мандуб бир нарса, деган фикрни айтишади, лекин ҳанафий уламолар суннат билан мандуб ўртасида фарқ, бор дейишади. Мандуб амални қилган киши савобга эришади, лекинуни тарк қилган одам иқобга олинмайди.
