Луғатда «нажот келтирувчи» маъносини англатади. Истилоҳда инсонни охиратда жаннатга элтувчи хайрли ишлар, яъни меҳр-мурувват, раҳм-шафқат, софдиллик, бағрикенглик, вафо, садоқат, обидлик, тавозеъ, сахийлик, камтаринлик кабилар «мунжиёт» деб аталади. Шунингдек, мусулмон киши шу дуолар сабабидан дунё ва охират ташвишларидан нажот топиши мумкин бўлган дуолар ҳам «мунжиёт» дейилади.
