Луғатда «сафардаги киши» маъносини билдиради. Истилоҳда эса одатда сафарга отланиб, ўртача юриш билан уч кеча-кундузлик масофани юришни ният қилиб, ўз турар жойидан ажраб чиққан киши «мусофир» дейилади. Мусофир киши фарз намозларини қисқартириб, қаср қилиб ўқийди, маҳсисига уч кеча-кундуз масҳ тортади, рўза тутиш ва жума намози ундан соқит бўлади.
