Луғатда «қўрқиш» деган маънони билдиради. Истилоҳда эса жамиятдан узилиб, диний ҳаёт кечириш, таркидунёчилик «раҳбонийя» дейилади, Бунинг асоси насронийликка бориб тақалади, буддавийлик ва ҳиндикийликда ҳам раҳбонийликка кўп эътибор берилади. Исломда раҳбонийлик, таркидунёчилик тавсия этилмайди. Қуръони каримнинг «Ҳадид» сураси 27-оятида раҳбонийлик қораланган.
