Луғатда «тоқатли бўлиш» маъносини билдиради. Истилоҳда қийинчилик ва мусибатларга бардош бериш, жисм ва кўнгилга номувофиқ ҳолларда қайғуга тушиб, шошма-шошарлик қилмаслик «сабр» дейилади. Сабр энг олий фазилатлардан, сабр туфайли зафарга эришилади, унинг меваси ниҳоятда ширин бўлади. Аллоҳ таолонинг: «Аллоҳ сабр қилувчилар билан биргадир», деган сўзи бор. Сабрнинг акси сабрсизликдир. Лекин динга мувофиқ бўлмаган ношаръий ишларга сабр қилинмайди.
