Луғатда «аввалгилар, ота-боболар, олдин ўтиб кетганлар» маъноларини билдиради. Қуръони каримнинг Моида, Анфол сураларида «салаф» сўзи ўтмишни ифодалаган. Фиқҳ китобларида зикр этилган «салафлар» сўзидан мурод мусулмонларнинг дастлабки уч авлоди + саҳобалар, тобеъинлар, табаъ тобеъинлардир. Имом Аҳмад ибн Ҳанбал (780-855) салафларнинг энг сўнгги вакили саналади. «Салафи солиҳ» (солиҳ салафлар) истилоҳи эса салоҳиятли аждодлар, илмий мерос қолдирган забардаст олимларни ифодалайди. Салафи солиҳлар даври олтин аср саналади.
