Луғатда «тинглаш, қулоқ солиш» маъноларини билдиради. Ҳадис илмида ҳадисларни тингловчига етказиш усулларидан бирини англатувчи истилоҳ «самоъ» дейилади. Бунда муҳаддис ёддан ёки матнга қараб ровийлар ва иснодга суянган ҳолда ҳадис айтади, тингловчи эса ўша ҳадисни эшитиб эсда сақлаб ёдлайди, овоз чиқариб уни қайтаради. Ҳадис батамом ўзлаштирилганига ишонч ҳосил қилган муҳаддис толибга уни бошқаларга етказишга ижозат берган. Тасаввуфда зикр ёки унга доир нарсаларни (мусиқа, қўшиқ, шеър) эшитиш ҳам «самоъ» дейилади.
