Луғатда «жун, соф, аҳли суффа» каби маъноларни англатувчи «суф» сўзидан ясалган, деган фаразлар бор. Истилоҳда тасаввуф йўлида юрган, тариқат одоби-арконига риоя қиладиган, халқ орасида юрса ҳам Ҳақ билан бирга бўладиган киши «сўфий» деб аталади. Сўфий тақводор, зоҳид, обид, қалбини нафсоний ҳислардан тозалаган кишидир. Урфда намозга азон айтувчи муаззинни ҳам сўфи дейишга одатланилган.
