Таҳоратни араблар «вузуъ» дейишади. Луғатда «поклик, тозалик, озодалик» маъноларини билдиради. Шариатда эса намоз ўқиш, Қуръон тиловат қилиш ва бошқа ибодатлар олдидан бадандаги аъзоларни сув билан ювиб тозалаш «таҳорат» дейилади. Таҳорат олиш Қуръони карим ва суннат билан собит бўлган. Юзни тўла, икки қўлни тирсакларигача, оёқларни тўпиғи билан ювиш ва бошнинг тўртдан бирига масҳ тортиш таҳоратнинг фарзларидир. Таҳорат учун сув топилмаса ёки сув ишлатишнинг иложи бўлмаса, ўрнига «таяммум» қилинади.
