Луғатда «талаб, таклиф» маъноларини билдиради. Шаръий истилоҳда эса ҳукмнинг мавжудлигига боғлиқ бўлган нарса «шарт» деб аталади. Шарт йўқ бўлса, ҳукм ҳам бўлмайди. Шартнинг ўзи машрутдан ташқаридаги нарсадир, шартнинг борлигидан машрутнинг лозимлиги чиқмайди. Масалан, намознинг саҳиҳ бўлиши учун таҳорат шарт. Таҳорат бўлмаса намоз бўлмайди. Лекин таҳоратнинг бўлиши намознинг бўлишини шарт қилиб қўймайди. Шарт икки хил бўлади: шаръий шарт, яъни Шориъ ҳукми билан қилинган шарт ҳамда жаълий шарт, яъни мукаллаф шарти билан қилинган шарт.