Луғатда «шарм, ор-номус, иффат» маъноларида келади. Ёмон нарсалардан қалбнинг сиқилиши, одобга зид ҳолат юзага келганида қалбнинг хижолат ва афсус таъсирида қолиши «ҳаё» дейилади. Ҳаё инсоннинг энг яхши фазилатларидан. Бунинг акси эса ҳаёсизлик, вақоҳат, шармсизликдир. Ботил ишларни билган ҳолда уларни ҳақ деб, чекинмасдан қилавериш ҳаёсизликдир. Ҳаёсизлик инсонни ҳайвондан баттар ҳолга туширади. Ҳадиси шарифда: «Ҳаё иймоннинг бир бўлагидир. Инсонлардан уялмаган кимса Аллоҳдан ҳам уялмас», дейилган.
