Атеизмнинг жамоат хавфсизлигига таҳдид солиши масаласи — бу фақат диний нуқтаи назар эмас, балки ижтимоий, маданий ва маънавий барқарорлик нуқтаи назаридан ҳам таҳлил қилинадиган жиддий мавзудир. Қуйида атеистик дунёқараш кенг тарқалганда жамиятда юзага келиши мумкин бўлган хавф ва оқибатлар тўғрисида илмий ва тарихий асосланган маълумотлар келтирилади.

 Ахлоқий нигилизм ва ижтимоий парокандалик хатарлари

Атеизм — яъни илоҳий назорат ва охиратга ишончсизлик ҳолатида:

•    Ахлоқий мутлақлар (адолат, вафо, ҳалоллик) субъективга айланади.

•    Инсон ахлоқи фақат «қонун» ёки «жамият» таъриф берган меъёрлар билан чегараланади.

•    Бундай ҳолда шахс ёлғиз субъектив иродага асосланган қарорлар қабул қилади, бу эса қонундан қўрқмаса — зўравонлик, фириб, ўзбошимчалик содир этилишига олиб келиши мумкин.

 Мисол: “Мен фақат ўз манфаатим учун яшайман” деган фикр — маънавий жавобгарликни йўққа чиқаради.

Маънавий вакуум ва руҳий тушкунлик кўпайиши

Атеистик жамиятларда:

•    Ҳаёт маъносизлиги ҳақидаги қарашлар кўпаяди,

•    Озиқ-овқат ва моддий бойлик билан тўймаслик, инсон руҳидаги бўшлиқни тўлдиролмайди,

•    Бу эса алкоголизм, суицид, депрессия, жиноятлар кўпайишига сабаб бўлади.

Европада суицид даражаси юқори бўлган жамиятлар кўпинча секуляр-атеистик қарашга эга (масалан: Швеция, Дания, Франция).

3. Коммунистик атеизм — тарихий мисол сифатида

20-асрдаги коммунистик режимлар — Совет Иттифоқи, Хитой, Полша, Камбоджа:

•    Атеистик давлат сиёсатини расман жорий қилган.

•    Бу сиёсат натижасида миллионлаб инсонлар қатл этилган, масжид, черковлар йўқ қилинган.

•    Инсон қадри, эркинлик, виждон — фақат партия манфаати учун қурбон қилинган.

Тарихчи Роберт Конквест ёзади: “Сталин режимида дин тақиқланган, одам қатли эса расмий сиёсатга айланган.”

Ижтимоий ҳужайра — оилага таҳдид

Атеистик қарашлар оила, никоҳ ва ҳаётий масъулиятга ҳам шубҳа билан қарайди:

•    Оила муқаддаслиги рад этилади.

•    Шахсий ҳаёт — фақат “эркинлик” асосида қурилади.

•    Натижада: ажралишлар кўпайиши, некоҳсиз туғилиш, отасиз тарбия, генерациялараро парокандалик юзага келади.

Оила — жамиятнинг муҳим ҳужайраси. У заифлашса — бутун жамият издан чиқади.

Атеизм фақат шахсий эътиқод эмас, агар у оммавий дунёқарашга айланса —

ахлоқий нигилизм, ижтимоий масъулиятсизлик, руҳий бўшлиқ, коммунистик тажовуз ва маънавий инқироз каби хатарларга сабаб бўлади.

Шу сабаб, кўплаб давлатлар (масалан, АҚШ, Туркия, Япония) секуляр бўлса-да, маънавий тарбияни диндан ажратмайди, чунки дин — ижтимоий барқарорлик учун зарур маънавий тузилма эканини англайди.

Абу Муслим (профессор)